نمایندگان بهداشت عمومی انگلستان و AstraZeneca به درخواست های اظهار نظر پاسخ ندادند.

هر دو واکسن Pfizer و AstraZeneca پروتئینی به نام خار را در بدن وارد می کنند که اگرچه آلوده نیست ، اما می تواند سلول های ایمنی بدن را شناسایی و با ویروس کرونا متفاوت مبارزه کند.

اما واکسن ها از طریق روش های مختلف ، درس های ایمونولوژیک خود را می دهند و مواد معادل آن را ندارند. در حالی که واکسن Pfizer به مولکولی به نام RNA پیام رسان یا mRNA که در حباب های چربی پیچیده شده است متکی است ، تصاویر AstraZeneca در اطراف یک پاکت ویروسی طراحی می شود که DNA ، پسر عموی mRNA را تأمین می کند.

هر دو واکسن به گونه ای طراحی شده اند که در حالت دو شات تجویز می شوند و در فواصل سه یا چهار هفته انجام می شوند. در حالی که تصور می شود اولین عکس های هر واکسن در جلوگیری از Covid-19 تا حدی مثر است ، دوز دوم به عنوان یک جلسه برای بررسی مولکولی سیستم ایمنی بدن است که روند دفاع را فعال می کند.

اگرچه می توان برای ادامه آموزش بدن برای شناسایی ویروس کرونا ، واکسن دیگری را جایگزین واکسن دیگری کرد ، اما این هنوز یک قمار علمی است. با دارا بودن مواد مختلف در هر واکسن ، افراد ممکن است از ثانویه دوم اینقدر سود نبرند. اختلاط و تطبیق نیز ممکن است جمع آوری اطلاعات واضح درباره ایمنی واکسن را دشوار کند.

سعد اومر ، متخصص واکسن در دانشگاه ییل گفت ، بدون هیچ مدرکی برای اثبات آن ، رویکرد واکسیناسیون ترکیبی “زودرس” به نظر می رسد. هنوز هم بی سابقه نیست: مقامات بهداشتی مانند CDC قبلاً گفته اند كه اگر دادن دوز واكسن از یك سازنده غیرممكن است ، “ارائه دهندگان باید از واكسن موجود استفاده كنند” تا برنامه تزریق را تكمیل كنند.

در اقدامی بحث برانگیز ، دولت انگلیس نیز در این هفته تصمیم گرفت ابتدا واکسن خود را با ارائه بیشترین دوزهای اول به انسان بارگذاری کند – حرکتی که می تواند عکس های دوم را تا 12 هفته به تأخیر بیندازد.

اجرای سریع می تواند در کوتاه مدت افراد بیشتری را در برابر ویروس محافظت نسبی کند. اما برخی از کارشناسان ، از جمله دکتر مور ، نگرانند که این ممکن است غیر منطقی باشد و جمعیت های آسیب پذیر را به خطر بیندازد.