پرسش: از ماه مارس چه آموخته ایم؟

A. فاصله موثرترین مداخله است. ویروس هیچ پایی ندارد ، بنابراین اگر از نظر جسمی با مردم فاصله دارید ، از تماس مستقیم و قطرات جلوگیری می کنید. سپس باید در مورد فضاهای داخلی که مخصوصاً در زمستان یا در کشورهای گرمتر در تابستان بازی می شوند فکر کنید: اتوبوس ، سالن بدن سازی ، دفتر ، بار ، رستوران. این بدان دلیل است که می دانیم SARS-CoV-2 می تواند در آئروسل (قطرات شناور کوچک) آلوده باقی بماند و می دانیم که تکثیر آئروسل ها تکثیر بیش از حد Covid-19 را توضیح می دهد. سعی کنید با دیگران در این فضاها نباشید ، اما اگر مجبور هستید وقت خود را در آنجا به حداقل برسانید (اگر می توانید از خانه کار کنید) و ماسک بزنید. اینقدر مرتب به خرید مواد غذایی نروید. منتظر بیرون رفتن ، مهمانی ها ، جمع ها باشید. بعداً می توانید این کارها را انجام دهید.

ما در مورد پوشش چشم زیاد صحبت نمی کنیم ، اما باید این کار را انجام دهیم ، زیرا در مورد نقش چشم در انتقال اطلاعات کافی نداریم. می دانیم که چشم پنجره ای به سمت دستگاه تنفسی فوقانی است.

س. “موش اطلاعات غلط” در کجا قرار می گیرد؟

الف) موس نادرست می تواند هر یک از این لایه ها را فرسایش دهد. افرادی که در مورد مداخله اطمینان ندارند ممکن است با صدای قوی و با اعتماد به نفس و عدم کارآیی یک لایه خاص را تحریک کنند. معمولاً این صدا در این زمینه اصلاً متخصص نیست. وقتی به متخصصان مراجعه می کنید – معمولاً مقامات محلی بهداشت یا سازمان بهداشت جهانی – اطلاعات موثقی پیدا خواهید کرد.

برای کاهش خطر و خطر برای افراد اطراف شما لازم نیست که این اثر کاملاً مناسب باشد. باید به یاد داشته باشیم که همه ما عضوی از یک جامعه هستیم و اگر هر یک از ما به وظیفه خود عمل کنیم ، می توانیم ایمن تر باقی بمانیم ، که این خود برای ما نتیجه خوبی دارد.

مثال دیگر: ما قبل از عبور از جاده به هر دو راه عبور از ترافیک نگاه می کنیم. با این کار احتمال برخورد با اتومبیل کاهش می یابد اما صفر نمی شود. سرعت هنوز هم می تواند از هیچ جا بیاید. اما اگر هنگام راه رفتن نیز از چراغ ها عبور کرده و به تماشا ادامه دهیم و به تلفن خود خیره نشویم ، به شدت خطر برجستگی را کاهش می دهیم.

ما قبلاً به این کار عادت کرده ایم. هنگامی که ما به افراد غیر متخصص با صدای بلند که هیچ تجربه ای در محافظت از سلامتی و ایمنی ما ندارند گوش می دهیم ، آنها را به تأثیرگذاری بر زندگی ما دعوت می کنیم. این خطری نیست که باید بپذیریم. فقط لازم است که برای این خطر جدید – مراحل شیوع ویروس تنفسی به جای ماشین – به این مراحل جدید کاهش خطر عادت کنیم.

پرسش: مسئولیت فردی ما چیست؟

الف. هر یک از ما باید وظیفه خود را انجام دهیم: از دیگران دوری کنیم ، وقتی نمی توانیم ماسک بزنیم ، به عنوان مثال به محیط اطراف خود فکر کنیم. اما همچنین می توانیم انتظار داشته باشیم که مدیریت ما برای ایجاد شرایط ایمن کار کند – مانند مقررات تبادل هوا در فضاهای عمومی ، ایجاد قرنطینه و امکانات انزوا ، ارتباطات خاص با ما (نه تنها با ما) ، در سفر مرزی ، تشویق ما برای ادامه دریافت چک های بهداشتی و ارائه بهداشت روانی یا حمایت مالی از کسانی که در حبس رنج می برند یا نمی توانند به آنها پول پرداخت کنند.